ได้มีโอกาสไปร่วมพัฒนากลุ่ม The Star ของบริษัท วารีเทพ ที่จังหวัดอุบลราชธานีเมื่อวันก่อน
เป็นอีกหนึ่งคลาสที่ประทับใจมากๆ กลุ่มระดับผู้บริหารกว่า50คนร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอย่างสนุกสนาน
โดยเฉพาะประเด็นหนึ่งที่ได้พูดคุยกันช่วงพักเบรกคือ

“ตอนเรียนก็เข้าใจแต่พอเอาไปใช้กลับทำไม่ได้”
ประโยคนี้เป็นโจทย์ที่ทีมวิทยากร&โค้ชของสถาบันเอนเทรนนิ่งพูดคุยกันมาตลอดหลายปี ว่าเป็นความเชื่อของผู้เรียนและผู้จัดว่าการสอนของเราจะไปทำให้เขาสามารถนำไปใช้ได้อย่างไร

ตลอดเก้าปีที่เป็นวิทยากร&โค้ช ผมได้ทดลอง ทดสอบ ปรับปรุง ปรับเปลี่ยนกระบวนการสอนของตัวเองอยู่เสมอ
วัตถุประสงค์เพื่อค้นหาว่ามีปัจจัยใดบ้างที่ส่งผลต่อมุมมอง ความเชื่อ ความคิด ตัวตนในการแสดงพฤติกรรมต่างๆ และกระบวนการที่จะช่วยให้เขาปรับเปลี่ยนเพื่อสามารถนำเทคนิคไปใช้ได้มีปัจจัยใดบ้าง
เพื่อนำมาออกแบบเทคนิค เครื่องมือ กิจกรรม กระบวนการการสอนและทดลองต่อไปเรื่อยๆ



หลายๆประเด็นที่ผมค้นพบเช่น
- ผู้เรียนรู้สึกว่าตัวเองมีความสามารถไม่เท่าผู้สอน จึงไม่มั่นใจว่าเขาจะนำเทคนิคต่างๆไปใช้แล้วได้ผลลัพธ์เหมือนกัน
- Use case หรือ Success case ที่เราหยิบยกมาอาจทำให้เขา wow ได้ แต่หากไม่ได้เชื่อมโยงเข้ากับสถานการณ์จริงที่เขาเจอ case เหล่านั้นก็อาจทำได้แค่สร้าง Good feeling แต่ไม่เกิด New solution ของเขาได้
- แม้เขาจะได้ฝึก Practice ในคลาส แต่บางคนยังแสดงออกด้วยตัวตนแบบเดิม ความเชื่อเดิม ประสบการณ์เดิม ทำให้ยังได้ผลลัพธ์ไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก 
- ผู้เรียนได้นำเทคนิคไปใช้จริง แต่พอไม่ได้ผลเพราะอาจเจอสภาพแวดล้อมแบบเดิม คนแบบเดิม ข้อจำกัดเช่นเดิม และไม่มีการติดตามผลหรือการสนับสนุนที่ต่อเนื่องจึงกลับมาใช้ mindset แบบเดิม

ด้วยคำถามของผู้เรียนและโจทย์ต่างๆที่ได้รับจากผู้จัดหรือผู้บริหารทำให้ผมไม่หยุดนิ่งที่จะพัฒนาการสอนของตัวเองฝห้ดีขึ้นในทุกๆครั้ง เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้เรียนและองค์กรมากเท่าที่จะได้ครับ